Voorwoord: Trauma voor het leven door Drs. W.D. Reitsma

Alsof het noodzakelijke aanvulling betreft, beschrijft de auteur, inmiddels bekend van “Narcisme te lijf ” en “Psychopathie te lijf”, wat het voor het kind betekent, in een gezin op te groeien, met ouders, die één van beide, dan wel beiden een narcistische persoonlijkheidsstoornis zouden hebben.

Een post-hoc, achteraf-diagnose van een dergelijke stoornis, is overbodig, het kwaad is reeds geschied. Door een liefdeloze opvoeding is het kind mentaal dermate beschadigd, dat de effecten hiervan als trauma doorwerken tot ver in de volwassenheid.

Een geestelijk giftige olievlek, die zich almaar blijft uitbreiden en aanvangt in de vroege ontwikkeling, zo mogelijk al in de baarmoeder, zo wordt verondersteld. De wetenschappelijke theorievorming wordt nog eens onderbouwd met waargebeurde persoonlijke geschiedenis, genoteerd door volwassen personen, die als kind dergelijke opvoedkundig schadelijke situaties in hun huisgezin hebben moeten doormaken.

Zelfs gewapend met de kennis, die de auteur ons weet mee te geven, rijzen ons de haren te berge, bij het kennis nemen van zoveel onrecht, diepe kwetsing en de consequente voortduring ervan, zonder enig benul bij de ouders in kwestie, wat het effect van hun handelen, of beter, mishandelen, op de kinderen betekent. Steeds opnieuw betreft het een beschrijving van het absoluut ontbreken van empathie en van liefdeloosheid.

Als min of meer toekijkende lezer van dit onrecht vragen wij ons verbijsterd af, hoe dit onrecht steeds maar kan blijven voortbestaan en steeds opnieuw leidt tot voortzetting van soortgelijke psychische stoornissen en daaruit voortvloeiende klachtenpatronen. De oorsprong van de Narcistische Persoonlijkheidsstoornis of ook wel NPS en de gevolgen daarvan op de directe omgeving, is door de auteur uitvoerig én diepgaand beschreven in “Narcisme te lijf ” en mag bekend worden verondersteld.

In dit boeiende werk “Trauma voor het leven “, worden de gevolgen van het opvoedkundig onvermogen van NPS ouders in beeld gebracht. Gebaseerd op theorievorming, voortschrijdend inzicht, gevoed door waar gebeurde geschiedschrijving door de slachtoffers, destijds onmondig en zich almaar aanpassende kinderen, inmiddels terugkijkend op een aan alle kanten ontoereikende opvoeding in een onveilige omgeving.

Het blijkt deze volwassen slachtoffers enorm te ondersteunen, wanneer wij de problematiek her-kennen én er-kennen. Voor de her-kenning zorgt Piet van der Ploeg, de er-kenning moet per direct komen van de betrokken instanties, van de huisarts, via de jeugdzorg, de psychiatrie, de psycholoog en al diegenen, die zich professioneel bezig houden met de beschreven problematiek. “Trauma voor het leven” is hierbij een niet te missen kennisbron!
*Bron: CCGT – Zoetermeer – 1 september 2019